Cobra

Afgelopen zagerdag was het spektakel hier op het project. Zerbo, de chef zeepmakerij, kwam op kantoor met de mededeling dat hij een gast had in zijn werkplaats. Die gast bleek een enorme slang te zijn; hij zat opgerold aan het eind van een waterafvoerbuis en lag zo te zien rustig te slapen. Het nieuws verspreidde zich als een lopend vuurtje en binnen de kortste keren stonden er een stuk of 30 stoere mannen uit het dorp met kapmessen, landbouwhakken en zelf een heus geweer – zo’n archaïsch lokaal gemaakt ding dat nog uit de Napoleontische oorlogen lijkt te stammen. Iedereen wist precies wat te doen en schreeuwde de ander toe wat te doen; er moest een ei neergelegd worden, of een kip en Antoine, onze dronken magazijnbeheerder en tevens traditioneel kippenslachter, wist wel een of ander poedertje waardoor de slang verlamd zou worden en zo mak als een lammetje. Doen, zei ik meteen, maar het bleek uiteraard weer slechts grootspraak – hij ging naar huis om het poeder op te halen uit zijn fetisjhuisje, kwam terug en zei dat er een essentieel kruid ontbrak en dat je dat alleen helemaal in de bush kon vinden. Tuurlijk Antoine, dan lossen we het wel op een andere manier op.
Door alle drukte begon de slang te bewegen en alle stoere mannen vlogen achteruit en rolden over elkaar heen. De slang begon de afvoerbuis in te kruipen, dus zagen we ons genoodzaakt de tegels van de vloer kapot te hakken en ook de buis open te hakken. Dat beest werd tijdens de hakactie geraakt, maar wist nog steeds razendsnel uit zijn schuilplaats te glippen, terug de zeepmakerij in. Wederom was er in de verste verte geen stoere man meer te vinden. Uiteindelijk was het een jongen van nog geen 20 jaar die de moed had de kop eraf te hakken met zijn kapmes. Daar lag de slang dan – wel 1.80 meter lang en zo dik als mijn bovenarmen. Wel een indrukwekkend gezicht, maar liever niet op het projectterrein! De slang was overigens ontdekt door een van de wachten die een kip miste.

De regentijd is in alle hevigheid begonnen, het regent nu bijna elke dag en dat maakt het wat temperaturen betreft een stuk aangenamer. Hoewel het zo vlak voor de bui erg drukken heet kan zijn door de luchtdruk en luchtvochtigheid die dan altijd eerst enorm stijgen. Alles is prachtig groen en op de akkers begint het graan al goed te groeien. Ook in mijn tuin hebben de dames watermeloenen, pinda’s, boontjes en zuring gepland. Ik vind dat prima, want dan wieden ze meteen het onkruid. Zodoende hoef ik niet meer bang te zijn op een of ander beest te stappen als ik door de tuin wandel.
De afgelopen jaren ben ik altijd voor de regentijd terug naar NL gegaan en had dus geen idee dat het dak van mijn huis dermate lekte. Ik wist natuurlijk wel dat er een aantal dakpannen kapot waren, maar had niet veel zin nog meer te investeren in een dorp dat me niet meer moest. Nu het project een nieuwe weg ingeslagen is en de samenwerking met de paters naar tevredenheid verloopt, heb ik toch maar besloten wat aan het dak te gaan doen – al was het maar om me niet elke middag in mijn slaapkamer te verbergen om niet onder de douche te staan in de woonkamer en keuken. Een vriend van me kende iemand in Ouagadougou die dakpannen maakte en kon leggen. Die heb ik gebeld en hij kwam al de volgende dag kijken of hij me kon helpen. Er is in de regentijd natuurlijk niet veel werk voor dakdekkers, dus hij zal wel blij geweest zijn met mijn klusje. We kwamen snel een prijs overeen en een week later stond hij met zijn werklui op de stoep. Om 19:00 uur dropte hij drie werklui bij mij in huis, zonder slaapmatje, zonder eten, geen handdoeken bij zich en tot overmaat van ramp begon het ook nog enorm te stortregenen. Ik heb, in de stromende regen in de keuken, snel wat brood ontdooit en wat blikjes sardientjes open gemaakt, met een pot koffie erbij. Ze hebben op de stoelen geslapen, omdat de grond blank stond. Enfin, het waren drie vriendelijke en hardwerkende lui die in een kleine week mijn hele dak gerepareerd hebben. De spanten zijn versterkt, er is een laag dik plastic gelegd alvorens de dakpannen opnieuw te plaatsen. Kapotte zijn vervangen en alles ligt er weer keurig bij. Wel raar om ’s nachts in je bed te liggen in de wetenschap dat er drie mannen in je woonkamer bivakkeren. Er moeten nog wel wat kleine afwerkinkjes gedaan worden, maar het belangrijkste is dat het dak niet meer lekt en ik rustig in mijn woonkamer naar buiten kan kijken naar de regen zonder zelf drijfnat te worden.

Ik heb nu de smaak te pakken en ga eindelijk eens iets aan mijn Spartaanse inrichting doen. De veel te grote woonkamer ga ik opsplitsen zodat er nog een slaapkamer bijkomt, waar ik ook een douche en wc in wil maken. Ook de magazijnen, die ik helemaal niet nodig heb, worden slaapkamers met douche en wc. Joepie, en dan overal mooie tegeltjes en een mooi plafond erin. Gaat me klauwen met geld kosten, maar dan heb ik wel een mooi huis dat eventueel ook verhuurd kan worden. Ik heb er zin in en dat betekent automatisch dat ik me weer goed voel en alle trammelant van de laatste tijd achter me heb gelaten. Of zou het zijn dat Venance op vakantie is?